Onze werkplaats voor de Geest

Wat te verstaan onder de Werkplaats voor de Geest?

Ieder mens heeft naast een vitaal en energiek lichaam, ook een bijzonder intelligente en actieve binnenbeleving, die wij de ‘Werkplaats voor de geest’ noemen. Het is ieders enorm grote en meestentijds druk bezette psychische binnenwereld waarmee we kiezen en al onze dagelijkse beslissingen nemen. Er achter of onderdoor bevindt zich ook nog een ander fenomeen, dat wij voor het goede begrip ‘ziel’ noemen. Wat deze ziel precies is, weten we niet, maar dat ieder mens bezield is, is wel zeker. Want als je onbezield bent, dan ben je immers dood en doe je in het verdere spel niet meer mee.

Terminologieen uitgangspunten
Wij gaan in onze benadering van jou uit als een drie-eenheid, want je hebt (1) een lichaam, (2) een geest en (3) een ziel, die in navolging van de natuur alle moeten gehoorzamen aan het dwingende principe van ‘zelf voedsel zijn of gevoed worden’. Meer combinaties kennen we niet!

Hoe richt je deze drie gebieden, dit drievoudige in jou zó in, dat ze het aangeboden voedsel open opnemen. Deze kunst van het respectvol opnemen, noemen wij ‘de akker voorbereiden’.

Lichaam
Hoe je jouw lichaam onderhoudt en voedt, zodat het niet alleen nu maar ook in de toekomst gezond en vitaal blijft, is één ding en heel belangrijk. Daarmee immers voer je jouw dagelijkse handelingen uit en geef je praktisch inhoud, vorm en betekenis aan de uitdagende toekomst. Niet alleen voor jezelf, maar ook voor het nageslacht.

Jij bepaalt wat en hoeveel je in jouw lichaam stopt en hoe frequent je beweegt en sport e.d. Dat kan je lichaam niet alleen en heeft daar jouw geest en ziel ook hard bij nodig en . . . ze voeren er zelfs de regie over.

Geest
Daarnaast hebben we ook nog onze Werkplaats voor de geest, de mentale en psychische binnenruimte die jij op jouw eigen manier met gedachten en ideeën mag voeden en ont-wikkelen. D.w.z. er de belemmeringen en wikkels één-voor-één van afhalen. Ze zijn in de loop van de tijd erin geslopen en liggen keurig op jouw harde schijf in jouw Werkplaats opgeslagen. Dat gebeurt in de regel onbewust, maar heeft natuurlijk wel  gevolgen. Evenals de Duitse filosoof Gottfried Wilhelm (von) Leibniz (1646-1716) kunnen ook wij stellen: Alles wat in het intellect aanwezig is komt voort uit de zintuigen, behalve het intellect zelf. 

Ziel
Voor de oorsprong van dat intellect moeten we bij jouw ziel zijn, hoe ongrijpbaar en mysterieus dit fenomeen voor de meeste mensen ook is. Het is de stille kern in jou die in verwondering en met geduld op bevrijding wacht. Een kern die je niet hoeft en zelfs niet kunt ontwikkelen. Het is het meest wezenlijke en veronachtzaamde deel in jou, dat al volmaakt en af is en met begrip en mededogen toekijkt op wat jij zoal doet en laat. De weerklank of resonanties ervan herken je onder andere aan jouw intuïtie, intelligentie en herinneringen, die aan iedere twijfel voorbij gaan. Wanneer jij er de juiste conditie voor schept en dus evenals jouw lichaam en geest, ook jouw ziel voedt, rijst er spontaan kennis en wijsheid uit op.

Bemand of onbemand
Hét werkgebied waar alleen jij aan mag en sterker nog, alleen jij aan kunt werken, is jouw Werkplaats voor geest.
Dat klinkt voor eenieder die deze metafoor voor het eerst hoort, heel begrijpelijk en logisch. Niemand anders dan jij heeft het in jouw mentale binnenruimte voor het vertellen, d.w.z. . . . mits je er ook zelf nog bent!
Ook dat klinkt eigenlijk logisch, want iemand die er niet is, heeft ook geen zeggenschap en of stem en . . . precies daarom gaat het!

Vindt de ander die toelaat dat jij ongevraagd de scepter zwaait over diens Werkplaats, dat zomaar goed of roept jouw aanwezigheid daar verzet op? Hoe reageert hij of zij op jouw ongeplande bezoek?
Soms zit je hem of haar met jouw bemoeizucht in de weg en irriteer je de ander, maar meestal heeft jouw verblijf daar weinig tot geen consequenties en kun jij er rustig je gang gaan en de baas spelen. Dát is de gebruikelijke gang van zaken in onze cultuur en samenleving en vinden we blijkbaar heel gewoon. Maar klopt dat en is dat ook zo gewoon en misschien nog belangrijker . . . . waarom doen we dat eigenlijk?

Ook al klinkt het te gek voor woorden; we hebben doorgaans geen problemen met elkaars bemoeizucht, omdat de ander - evenals jij overigens - ook zelden diens Werkplaats bemant. De ander en jouw binnenruimten staan er meestal helemaal alleen vóór, waardoor hem niets anders overblijft dan de automatische piloot in te schakelen. Je doet wat je altijd al hebt gedaan en komt niet toe aan creativiteit en vernieuwing, dat is de feitelijke stand van zaken. Zou dat misschien de reden zijn, dat we zo vatbaar zijn voor invloeden en negativiteit van buitenaf?

Gelijkertijd, en daarmee maken we het spel nóg ingewikkelder, klagen we over onvoldoende aandacht en niet genoeg gehoord of gezien worden, terwijl dat een logische consequentie is van de absentie in onze Werkplaats.
De eerst aangewezen persoon waaraan we de meeste aandacht kunnen en feitelijk ook zouden moeten besteden, ben je ZELF!
Hebben we aan onze eigen mentale binnenruimte niet méér dan genoeg, dat we ons zo veelvuldig met de ander z’n Werkplaats bemoeien? We hebben er toch niets te zoeken en zitten de ander bovendien alleen maar in de weg?

Voordat je aan ‘de akker voorbereiden’ toekomt, waarmee je het stuur over jouw intelligente binnenwereld weer in eigen hand tracht te nemen, moet je er dus eerst zelf helemaal ZIJN. Dat is de wijze les en het dwingende principe wat je van al die verwarring en drukte in jouw Werkplaats kunt leren.

Op de automatische piloot en achter je neus aanlopen
Ik weet niet hoe het jou vergaat, maar wanneer ik de voorkeur geef aan comfort en gemakshalve achter mijn neus aanloop, doe ik ongeveer wat vrijwel iedereen doet en dan geniet ik helemaal niet! In tegendeel zelfs. Na enige tijd verveel ik me dood en krijg ik last van een soort Obstakels en weerstanden
Nadat dit voorwerk is gedaan en jij geleerd hebt meer jouw psychische binnenruimte te bemannen, dienen zich spontaan andere behoeften en verlangens aan. Behoeften, zoals nu eindelijk eens aan jezelf toekomen en jezelf verder willen ontwikkelen, meer betekenis willen hebben en meer diepgang en zin in jouw werk en leven willen ervaren.

Je bent toe aan de volgende stap, die je confronteert met de vele wikkels, belemmeringen en weerstanden in jouw Werkplaats, waar ik al eerder over sprak. Ze vragen jou, om ze moedig en ontvankelijk onder ogen te zien.
Wat zijn dat voor weerstanden, die je kennelijk nog nooit recht hebt aangekeken? Het zijn belemmeringen en verwikkelingen zoals een wil die maar niet echt vrij wil worden; gevoelens die je nauwelijks voelt en die meer dan gewenst door jouw mentale aberraties overheerst worden; intuïtie die door je ego overstemd wordt, et cetera.
Feitelijk zijn het allemaal pogingen om het stuur over jouw intelligente en creatieve binnenruimte weer in eigen hand te krijgen en er de enige baas over te worden.

Op de automatische piloot en achter je neus aanlopen
Ik weet niet hoe het jou vergaat, maar wanneer ik de voorkeur geef aan comfort en gemakshalve achter mijn neus aanloop, doe ik ongeveer wat vrijwel iedereen doet en dan geniet ik helemaal niet! In tegendeel zelfs. Na enige tijd verveel ik me dood en krijg ik last van een soortbloedarmoede of middelmatigheid, want ik haal veel minder uit het spel dan er feitelijk inzit. Ongemerkt heb ik mijn licht onder de korenmaat laten schijnen, waardoor mijn talenten en kwaliteiten op een te laag pitje staan.
Daar wordt ik, en naar ik aanneem veel mensen, niet gelukkig of blij van. De kostbare tijd loopt als water tussen mijn vingers door en dat wil ik al allemaal niet! Daarvoor vind ik mijn leven te waardevol en te kostbaar om het me zomaar te laten ontglippen. Je leeft immers maar één keer!

Voedsel voor de ziel
Wanneer ik dan toch maar één keer leef en in dat leven zoveel mogelijk tracht te genieten, dan moet ik alle drie de gebieden (mijn lichaam, geest en ziel) ongeveer gelijkmatig met kwalitatief goed voedsel voeden en niet per ongeluk één gebied vergeten.
Wat is echter de realiteit wanneer ik met een open vizier naar mezelf en mijn psychische binnenruimte kijk? Waar ben ik, en heel veel mensen met mij, meestentijd niet en waar wel?

Inderdaad, we zijn meestal in de Werkplaatsen, d.w.z. in de hoofden en de psychische systemen van anderen, die daar doorgaans niet om gevraagd hebben en zijn dus maar heel weinig bij onszelf. Het gevolg daarvan is, dat we het gebied of het fenomeen dat al die tijd vanachter de coulisse stil en ietwat teruggetrokken op ons en onze omgeving toekijkt, glad vergeten. Hoe en waarmee willen we dan onze ziel voeden, zoals ik hem in aanvang noemde? Misschien menen we, omdat hij van zichzelf toch al volmaakt en af is en wij er zelf niets aan kunnen of hoeven te doen en dat het principe ‘zelf voedsel zijn of gevoed worden’ voor dit gebied niet geldt?
Deze veronderstelling echter is onjuist en omdat ik het niet bij ontkennen alleen wil laten, geef ik ter verduidelijking een paar voorbeelden van condities hoe en waarmee we onze ziel kunnen voeden. Ze kwamen spontaan in me op tijdens een summit over dit onderwerp waar ik onlangs voor werd uitgenodigd.

Mij werd gevraagd: ‘Kun je specifieke voorbeelden geven van hoe je dat doet, jouw ziel voeden en het liefst zo praktisch mogelijk?’
Na enige tijd aan deze voor mij ook niet alledaagse vraag te hebben geproefd, vroeg ik: ‘Mag ik voorbeelden uit mijn eigen omgeving en mijn manier van leven en werken geven?’
‘Heel graag zelfs’, was het antwoord, waarop ik met het onderstaande van start ging:

‘Bij het opstaan ’s morgens, begroet ik en sta ik kort stil bij de nieuwe dag die nog maagdelijk vóór me ligt. Oude ongemakken of wrevels van gisteren laat ik achter, want dat betekent voeding voor mijn ziel; vervolgens douche ik en voel ik het comfort van het warme water op mijn huid, want door daar even bij stil te staan, betekent het voeding voor mijn ziel; ik besteed tijd en aandacht en verzorg en bewater mijn planten en bloemen, want de schoonheid en harmonie die ze me dagelijks schenken, is voeding voor mijn ziel; ik maal en maak mijn kopje koffie ’s morgens met de hand en gebruik dus geen machines, want met de reuk, de rust en het ritueel voedt ik mijn ziel; mijn woning heb ik met meubilair, kunst en andere mooie en aantrekkelijke voorwerpen ingericht, want als ik ernaar kijk en er soms aan voel, voed ik en is het zalf voor mijn ziel; lopend langs de voortuin van mijn buurvrouw, ruik en kijk ik naar de rozen en de overige planten die daar groeien en bloeien, want de aandacht die ik eraan schenk, is voedsel voor mijn ziel.

Tot zover gaan de voorbeelden, zoals de NLP ons leert, ergens naartoe en zijn ze inhoudelijk positief. Daarom geef ik ook nog een ander voorbeeld dat negatiever is en er vanaf gaat.

Tijdens het koffiedrinken op de tennisclub, houd ik me zonder te oordelen bewust doof voor de klaagzang en het cynisme over de wereld en de diverse ziekten en kwalen van mijn tennismaatjes op leeftijd, want daarmee verzwak ik niet de conditie voor mijn ziel en blijf ik goed afgestemd op z’n specifieke kwaliteiten; stilte en ruimte.
En zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan.’

Van bij- naar hoofdzaak
Hoewel we normaalgesproken over onze zielsbelevingen zelden praten en hem in ons dagelijkse doen en laten nauwelijks een rol toebedelen – ‘over zo’n abstract onderwerp en zoiets vaags spreekt een praktisch ingesteld mens natuurlijk niet’ - blijkt het voeden ervan geen bijzaak, maar een hoofdzaak!

Maar, hoor ik een paar lezers denken of zeggen: Is dat niet wat overdreven om jouw zielsbelevingen een hoofdzaak te noemen? Waarom is al die inspanning en moeite eigenlijk nodig en kunnen we niet gewoon net als ieder ander, genieten van wat we zoal doen en wat aan ons voorbijtrekt?

Exact, ‘genieten van wat we zoal doen’ is de werkelijke reden waarom we al die moeite doen. Iedereen wil zoveel mogelijk genieten van z’n werk en leven, maar komt daaraan door drukte en alle mogelijke andere zaken vaak niet toe. Meestal ontglipt het ons waar we bijstaan en dat komt, omdat voor genieten geen knop bestaat die we naar willekeur even aan of uit kunnen zetten.
Genieten is een resultaat, een gevolg dat ons eerst dán toevalt, als we aan het eerdere principe ‘zelf voedsel zijn of gevoed worden’ serieus gewerkt hebben en zaken op hun plaats hebben gelaten. Wat zich in jouw Werkplaats afspeelt, is van jou en wat de ander in zijn of haar Werkplaats doet of juist niet doet, is van en voor de ander! Dat is de glasheldere les die we van de natuur en de evolutie leren, die daar heel succesvol en knap in zijn. Waarom zouden wij daar dan ook niet ons voordeel mee doen?

Dat veel mensen aan deze les niet toekomen, heeft met hun keuzen te maken. Ze laten wat ze intern beleven door de vele aberraties van hun Werkplaats en de wensen van hun lichaam overstemmen en laten daardoor veel zaken juist niet op hun plaats. Met ‘zaken niet op hun plaats laten’ bedoel ik, dat ze wijsneuzerig doen alsof ze weten hoe iets afloopt en er feitelijk net zoveel van begrijpen of weten als ieder ander. Bijvoorbeeld: Wat op of naar ze toevalt en dus specifiek voor hen bedoeld is en voor niemand anders, vatten ze op als domme pech of een samenloop van omstandigheden; ze ventileren overtuigingen en aannames, die ze zelf nog nooit op hun validiteit en houdbaarheid onderzocht hebben; ze hebben en geven ongevraagd hun mening, waar ze de consequenties ook niet van kennen, et cetera.
Kortom, ze doen er alles aan om indruk op de ander te maken en het voor henzelf zo gemakkelijk en comfortabel mogelijk te maken. Maar laten ‘gemak en comfort’ nou precies dé voorwaarden zijn om juist niet te kunnen genieten en duurzaam geluk te ervaren! Deze les echter, moeten ze nog eerst zelf door eigen ervaring en ondervinding leren.

De apotheose
Onze ziel is de vervolmaking en de op de achtergrond lopende motor, die nut, betekenis en inhoud geeft aan wat we met onze bijdrage in de wereld zetten. Dat hebben we elkaar in dit aardse spel te bieden. Deze intentie sluit naadloos aan bij de mogelijk belangrijkste en heel dicht op de huid komende vraag:

Waarvoor in dit leven en de rol die ik op deze aardbol speel,
ben ik feitelijk bedoelt of word ik geroepen?

Echt werken doe je in jouw Werkplaats voor de geest – het is jouw creatieve en inventieve speelplaats - terwijl de ziel op al jouw plannen, ideeën en initiatieven stil, ontvankelijk en met belangstelling toekijkt.
Hij heeft niets op met je best doen of flink aanpakken.
Jouw ziel, ver aan het wereldse gedoe voorbij, heeft een stevige relatie met stilte en ruimte en zorgt er in alle eenvoud voor, dat jij er kunt zijn zoals je bent. Er helemaal ZIJN op drie niveaus, want dáárom gaat het werkelijk. Niets méér en zeker ook niets minder! 

Robert Rosenboom

Rotterdam - november 2015